Eerste twee weken

Hallo allemaal,

Nu ik twee weken in The Big Apple ben, leek het me tijd voor een update. De twee weken zijn voorbij gevlogen, en ik heb nu al moeite met het herinneren van de dingen die ik de afgelopen tijd heb gedaan. Na het afscheid op Schiphol met de nodige tranen was het ein-de-lijk zo ver en kon het grote avontuur beginnen. Van De Lutte naar New York – het verschil is erg groot. Na een rustige vlucht van 7 uur kwam ik aan op JFK en moest ik door de immigratie. Daar bleek dat ik een bepaald formulier niet had gekregen en die heel snel moest gaan invullen, want anders zou er een nieuw vliegtuig arriveren en dan zou alles misgaan. Goed. Terwijl ik op weg was naar de balie met de formulieren, begonnen alle medewerkers “HURRY, HURRY” te roepen. Probeer dan maar eens rustig een belangrijk formulier in te vullen… Maar het is gelukt. En ik mocht zonder problemen het land in, erg fijn dat ik welkom was. Bij die balie viel het me voor het eerst op hoe open de mensen hier zijn, de meneer vertelde me dat ik “such a pretty face” heb en daarom wel naar binnen mocht. Super bedankt.

De eerste avond had ik ontzettend honger en was ik heel moe,dus heb ik alleen iets gegeten en ben daarna gaan slapen. De volgende ochtend werd ik uiteraard om half 6 wakker vanwege de jetlag. Aangezien het niet heel erg leuk is om in je eentje toeristische dingen te gaan doen, ben ik maar gewoon gaan lopen. Na een paar uur kwam ik op een plek waar het superdruk was, met ontzettend veel billboards en toen dacht ik “he, volgens mij ben ik op Times Square!”. En dat was ook nog zo. Die avond ging ik uiteten met een medewerker van DKNY in New Jersey die ik via Andrea heb leren kennen, en haar twee dochters. We gingen naar een restaurant op de hoogste verdieping van een gebouw, en het restaurant draaide rond. Letterlijk. Je kunt je vast voorstellen dat ik, net gearriveerd, erg onder de indruk was. Daarna zijn we naar the Empire State Building geweest en ik geloof dat ik toen besefte dat echt in New York was.. erg gek. Het uitzicht was fantastisch, ik zal vanavond even wat foto’s toevoegen!

De rest van de vrije dagen heb ik doorgebracht met rondlopen en heeeeeel veel verdwalen. Serieus, op het moment dat je uit een metrostation komt ben je compleet gedesorienteerd. Nu heb ik sowieso al niet zo’n goed richtingsgevoel, dus die combinatie zorgde ervoor dat ik telkens als een kip zonder kop rondliep. Maar, door het vele verdwalen kwam ik wel op hele mooie plekken terecht waarvan ik geen idee had dat ze zo dicht bij huis waren, dus dat is wel weer positief. Een dag was ik heel erg verdwaald, ik had al heel lang lopen zoeken naar de juiste straat in de veronderstelling dat ik erg dicht bij huis was. Het onweerde en regende ontzettend hard, dus ik wilde graag naar huis. Toen zag ik een taxi en ik dacht, oke, genoeg gezocht. Ik vertelde de taxichauffeur het adres en hij begon te lachen, maar ik begreep niet waarom. Toen bleek dat ik maar liefst 2 straten verwijderd was van het hotel. Ik was er zelfs al langs gelopen. Ik moest twee dollar betalen. Lang leve mijn richtingsgevoel.

Op zondag arriveerde mijn nieuwe huisgenootje dus toen was ik niet langer alleen (was ik sowieso niet, ik kwam telkens mensen tegen in het hotel die wel tijd met me wilden doorbrengen). Gelukkig kunnen we het erg goed met elkaar vinden. Aangezien Roxane de halve wereld heeft overgereisd, kent ze hier al een aantal mensen. Ook loopt ze stage bij de Verenigde Naties, en die hebben een grote groep stagiaires die iedere dag na werk dingen ondernemen. Dus stond ik afgelopen donderdag om 6 uur in een bar. Met football op 5 televisies. En vanavond ga ik swing dansen in Harlem. Geen tijd om me te vervelen, dus.

Mijn eerste stagedagen waren leuk. En vreemd. Het gebouw waar ik werk is ontzettend groot, met 12 verdiepingen. Op elke verdieping zijn veel kleine kantoortjes, dus zelfs hier kan ik nog verdwalen. Om naar binnen te komen heb je een medewerkerspas nodig, anders werken de liften niet en kunnen de deuren niet open. Niet vergeten dus (wedden dat dat binnenkort een keer gaat gebeuren?). Het bedrijf is echt ontzettend Amerikaans, niet gek natuurlijk, maar echt alles straalt dat uit. De mensen, hun namen, “thank you sooo much” na elke uitgevoerde opdracht. Ondanks dat ik niet zo veel te doen heb - het is blijkbaar normaal dat stagiaires niet zo veel doen - is het wel heel leuk om alles te zien. De ontzettend grote showroom, de ontwerpers die het niet meer zien zitten, hoe gestresst iedereen is voor een deadline, salades eten terwijl je mails beantwoord.. Ook al heb ik niet super veel te doen, de dagen vliegen voorbij en ik denk dat ik me hier wel een half jaar vermaak!

De mensen hier zijn ontzettend aardig, misschien lijkt het heel erg gemaakt voor ons nuchtere Hollanders, maar ik vind het leuk als willekeurige mensen je een fijne dag wensen terwijl je op straat loopt. Of zeggen dat je er zo leuk uitziet vandaag. De eerste paar keer was ik nogal overrompeld, maar ik kan het wel waarderen. Wat ook erg grappig is; mensen hier schamen zich nergens voor. Ik denk dat de inwoners van New York een verzameling zijn van de raarste mensen op de wereld. Het gebeurt erg vaak dat, terwijl je in de metro zit, iemand opstaat en een toespraak begint te houden. Over god, of over Amerika, of over het feit dat ‘ie dakloos is en geld wil. Maar meestal willen ze gewoon graag hun mening verkondigen en doordringen tot mensen.

Vreemd hoe snel je gewend raakt aan gekke mensen en hoge gebouwen. En het feit dat de straten overspoelt zijn met politie. Alle dingen waar ik in het begin heel verwonderd over was, voelen nu al normaal.

Ik heb trouwens een nieuw nummer, dus voor smsjes ben ik bereikbaar op 1 (646) 649-3012. Whatsappen kan gewoon op mijn oude nummer. Oh, en mijn laptop werkt weer (die was er tussentijds even mee gestopt) dus skypen kan ook. Ik hoorde trouwens dat het eindelijk mooi weer is in Nederland! Fijn dat jullie ook nog een soort van zomer hebben..

Heel veel liefs,

Jonne