Happy new yeaaaaaaaaaaar
15 Januari 2013 | Verenigde Staten, Oyster Bay
Hi allemaal,
ten eerste: nog een super gelukkig nieuw jaar gewenst! Ietwat te laat natuurlijk, maar goed. Ik zat er even over na te denken en de laatste keer dat ik iets geschreven heb was tijdens mijn hel-verkoop seizoen en dat is alweer een tijdje geleden. Dat verkoopseizoen heb ik gelukkig overleefd. Na twee dagen werd me verteld "je doet het goed hoor, veel stagiaires nemen na dag 1 al ontslag". Dit voelde natuurlijk heel goed, ik had er immers al wel twee hele dagen opzitten. Zelfs twee hele weken heb ik volgehouden en inmiddels ben ik weer ontstresst en mijn positieve zelf.
Goed, wat ik hier de afgelopen tijd gedaan heb.. Ik denk dat een van de eerste dingen na het verkoopseizoen Sinterklaas was! Heel leuk, met internationale mensen pepernoten eten, en gedichten in het Engels schrijven. De niet-Nederlanders vonden het geweldig (de Nederlanders ook wel hoor). Die avond gingen we uit en werd mijn telefoon gestolen. Drama, drama. Twee tochtjes naar politiebureaus, een rondleiding in het desbetreffende bureau en wat opmerkingen over mijn naam later had ik alle papieren die ik nodig had. Inmiddels heb ik een nieuwe telefoon dus functioneer ik weer prima.
Na Sinterklaas was het een kwestie van aftellen tot paps, mams en Fleurtje op bezoek kwamen en dat mocht ook wel een keer. In tussentijd maar veel uitgeweest want dat kan hier ook wel goed. En ik ben zelfs naar Donna Karan's persoonlijke kerstfeest geweest! Ieder jaar geeft zij een feest uitsluitend voor design + productie personeel en omdat ik design zo veel geholpen heb mocht ik mee. Helaas geen tripje naar Californie of een tv zo groot als mijn kamer gewonnen, maar leuk was het wel. En nu verwacht je misschien dat zo'n kerstfeest heel formeel is enzo, maar in tegendeel. Donna zelf stond op het podium met kerstmuts en in een belachelijke outfit liedjes te zingen. Hilarisch.
Toen het ein-de-lijk 20 december was stond ik als trouwe dochter klaar op het vliegveld. Het vliegtuig was geland om 3 uur en ik stond er om half 4, dus ik was bang dat ik te laat was. Drie uur later stond ik er echter compleet gefrustreerd nog steeds. Blijkbaar houdt de Amerikaanse douane geen rekening met het kerstseizoen en mag iedereen gezellig in een kilometer lange rij wachten. Na die drie uur wachten was het gelukkig wel heeel fijn om ze weer te zien. In ongeveer drie dagen had ik ze alle belangrijke dingen laten zien (zo handig als je zo'n grote stad op je duimpie kent) en daarna hebben we maar een auto gehuurd. Kregen we een fiat500. In Europa worden die dingen al beschouwd als klein, nou, als je hier op de snelweg rijdt tussen alle dikke SUV's dan voel je je een soort fruitvliegje. Wel heel erg gelachen dus en heel veel mooie dingen gezien uptown! Op kerstavond zijn we bij mijn Amerikaanse surrogaat familie gaan eten en toen we buiten kwamen lag er zelfs sneeuw.. Een perfecte kerst voor mij dus.
Na een week moesten ze jammer genoeg alweer naar huis en was het bijna tijd voor oud&nieuw! We hadden het fantastische idee om het op times square te gaan vieren. Dit betekend dat je 12 uur van te voren daar moet zijn. Je wordt in een vak geplaatst en dat sluit op een gegeven moment. Daarna mogen er alleen nog maar mensen uit, niemand mag er meer in. Het komt er op neer dat je meer dan twaalf uur niet naar de wc mag, geen eten kan halen, etc. Dus terwijl de rest van de wereld er heel leuk en opgedoft uitzag droeg ik drie leggings, twee paar sokken, uggs, twee truien, een winterjas, een muts en sjaal. En KOUD dat het was. Maar op een gegeven moment trekt dat koude gevoel weg en raak je daaraan gewend enzo, helemaal prima. Dan, na een uur of zeven, komt het. Je moet plassen. Het verschrikkelijkste gevoel ooit als je weet dat je nog 6 uur op moet houden. Op dit moment was ik extreeeem blij dat ik een meisje was. Polisieagent nr. 1 zou me, na wat knipperen en smeken, weer naar binnen laten. Toen kwam ik echter bij het volgende hek, en polisieagent nr. 2 ging ook akkoord. Toen wilde nr. 3 uiteraard niet mee werken, maar na wat gedoe was het allemaal geregeld. Kom ik terug, zijn ze verdomme van post gewisseld. Gelukkig kwam ik toen nr. 1 weer tegen en die heeft me de eerste twee hekken door geholpen, de derde moest ik zelf maar overheen springen. Lang leve Amerikaanse regels (die blijkbaar toch ook weer niet zo streng zijn, HA). Uitendelijk, ondanks al het gewacht, toch wel een hele bijzondere avond gehad. Het aftellen als het ergens anders in de wereld 12 uur is, de optredens (wij stonden bij het hoofd podium), het vallen van de bal en de muziek die daarna volgt.. Echt heel gaaf! Ik zou het alleen nooit, maar dan ook NOOIT van mijn leven in mijn hoofd halen om het nog een keer te doen. En ik denk dat iedereen die er ooit geweest is zo over denkt.
Het beginnen van het nieuwe jaar is wel heel vreemd zonder je familie en Nederlandse vrienden om je heen, maar omdat alles toch al zo anders is hier maakt dat ook niet meer uit. Wel betekende het beginnen van het nieuwe jaar voor mij dat ik bijna naar huis moet. En inmiddels al over twee weken. En - zoals iedereen had voorspelt, ja, jullie hadden gelijk - ik wil niet meer naar huis. IK WIL HET NIET. Ik vind mijn leventje hier dikke prima zo en alle dingen die ik in het begin heel erg miste (fietsen, kaas, bittergarnituur, goedkoop alcohol drinken) zijn nu niet echt belangrijk meer. Wel heb ik uiteraard heel veel zin om iedereen weer te zien, maar daarna zou ik het liefst weer terug gaan. Het goede nieuws is dan ook dat ik na mijn studie terug mag komen bij DKNY, dus wie weet vertrek ik over 1,5 jaar wel weer naar hier. Ik ben namelijk een beetje verliefd geworden op deze stad en de manier van leven hier. Ik weet nu al dat ik alles dat zo normaal is geworden heel erg ga missen. Het wekelijkse hardloop rondje om het meer in Central Park, de metro die 24 uur per dag rijdt, de supermarkt om de hoek die 24/7 open is (iedereen denkt nu natuurlijk "wat overdreven", maar is echt heel handig hoor! Wil je na het uitgaan sushi eten? Kip? Water nodig? Asprines? Ontbijt voor de volgende ochtend? Chips? Nog meer bier? Noemt u het maar en het is mogelijk). Een troost: ik ben alweer plannen aan het maken om in augustus weg te gaan, maar dat wordt waarschijnlijk Europa. Ga ik wel pasta eten in Italie, ook niet verkeerd.
Voor nu stop ik maar even met schrijven want ik ben er over twee weekjes weer, toedeloe! XXX
ten eerste: nog een super gelukkig nieuw jaar gewenst! Ietwat te laat natuurlijk, maar goed. Ik zat er even over na te denken en de laatste keer dat ik iets geschreven heb was tijdens mijn hel-verkoop seizoen en dat is alweer een tijdje geleden. Dat verkoopseizoen heb ik gelukkig overleefd. Na twee dagen werd me verteld "je doet het goed hoor, veel stagiaires nemen na dag 1 al ontslag". Dit voelde natuurlijk heel goed, ik had er immers al wel twee hele dagen opzitten. Zelfs twee hele weken heb ik volgehouden en inmiddels ben ik weer ontstresst en mijn positieve zelf.
Goed, wat ik hier de afgelopen tijd gedaan heb.. Ik denk dat een van de eerste dingen na het verkoopseizoen Sinterklaas was! Heel leuk, met internationale mensen pepernoten eten, en gedichten in het Engels schrijven. De niet-Nederlanders vonden het geweldig (de Nederlanders ook wel hoor). Die avond gingen we uit en werd mijn telefoon gestolen. Drama, drama. Twee tochtjes naar politiebureaus, een rondleiding in het desbetreffende bureau en wat opmerkingen over mijn naam later had ik alle papieren die ik nodig had. Inmiddels heb ik een nieuwe telefoon dus functioneer ik weer prima.
Na Sinterklaas was het een kwestie van aftellen tot paps, mams en Fleurtje op bezoek kwamen en dat mocht ook wel een keer. In tussentijd maar veel uitgeweest want dat kan hier ook wel goed. En ik ben zelfs naar Donna Karan's persoonlijke kerstfeest geweest! Ieder jaar geeft zij een feest uitsluitend voor design + productie personeel en omdat ik design zo veel geholpen heb mocht ik mee. Helaas geen tripje naar Californie of een tv zo groot als mijn kamer gewonnen, maar leuk was het wel. En nu verwacht je misschien dat zo'n kerstfeest heel formeel is enzo, maar in tegendeel. Donna zelf stond op het podium met kerstmuts en in een belachelijke outfit liedjes te zingen. Hilarisch.
Toen het ein-de-lijk 20 december was stond ik als trouwe dochter klaar op het vliegveld. Het vliegtuig was geland om 3 uur en ik stond er om half 4, dus ik was bang dat ik te laat was. Drie uur later stond ik er echter compleet gefrustreerd nog steeds. Blijkbaar houdt de Amerikaanse douane geen rekening met het kerstseizoen en mag iedereen gezellig in een kilometer lange rij wachten. Na die drie uur wachten was het gelukkig wel heeel fijn om ze weer te zien. In ongeveer drie dagen had ik ze alle belangrijke dingen laten zien (zo handig als je zo'n grote stad op je duimpie kent) en daarna hebben we maar een auto gehuurd. Kregen we een fiat500. In Europa worden die dingen al beschouwd als klein, nou, als je hier op de snelweg rijdt tussen alle dikke SUV's dan voel je je een soort fruitvliegje. Wel heel erg gelachen dus en heel veel mooie dingen gezien uptown! Op kerstavond zijn we bij mijn Amerikaanse surrogaat familie gaan eten en toen we buiten kwamen lag er zelfs sneeuw.. Een perfecte kerst voor mij dus.
Na een week moesten ze jammer genoeg alweer naar huis en was het bijna tijd voor oud&nieuw! We hadden het fantastische idee om het op times square te gaan vieren. Dit betekend dat je 12 uur van te voren daar moet zijn. Je wordt in een vak geplaatst en dat sluit op een gegeven moment. Daarna mogen er alleen nog maar mensen uit, niemand mag er meer in. Het komt er op neer dat je meer dan twaalf uur niet naar de wc mag, geen eten kan halen, etc. Dus terwijl de rest van de wereld er heel leuk en opgedoft uitzag droeg ik drie leggings, twee paar sokken, uggs, twee truien, een winterjas, een muts en sjaal. En KOUD dat het was. Maar op een gegeven moment trekt dat koude gevoel weg en raak je daaraan gewend enzo, helemaal prima. Dan, na een uur of zeven, komt het. Je moet plassen. Het verschrikkelijkste gevoel ooit als je weet dat je nog 6 uur op moet houden. Op dit moment was ik extreeeem blij dat ik een meisje was. Polisieagent nr. 1 zou me, na wat knipperen en smeken, weer naar binnen laten. Toen kwam ik echter bij het volgende hek, en polisieagent nr. 2 ging ook akkoord. Toen wilde nr. 3 uiteraard niet mee werken, maar na wat gedoe was het allemaal geregeld. Kom ik terug, zijn ze verdomme van post gewisseld. Gelukkig kwam ik toen nr. 1 weer tegen en die heeft me de eerste twee hekken door geholpen, de derde moest ik zelf maar overheen springen. Lang leve Amerikaanse regels (die blijkbaar toch ook weer niet zo streng zijn, HA). Uitendelijk, ondanks al het gewacht, toch wel een hele bijzondere avond gehad. Het aftellen als het ergens anders in de wereld 12 uur is, de optredens (wij stonden bij het hoofd podium), het vallen van de bal en de muziek die daarna volgt.. Echt heel gaaf! Ik zou het alleen nooit, maar dan ook NOOIT van mijn leven in mijn hoofd halen om het nog een keer te doen. En ik denk dat iedereen die er ooit geweest is zo over denkt.
Het beginnen van het nieuwe jaar is wel heel vreemd zonder je familie en Nederlandse vrienden om je heen, maar omdat alles toch al zo anders is hier maakt dat ook niet meer uit. Wel betekende het beginnen van het nieuwe jaar voor mij dat ik bijna naar huis moet. En inmiddels al over twee weken. En - zoals iedereen had voorspelt, ja, jullie hadden gelijk - ik wil niet meer naar huis. IK WIL HET NIET. Ik vind mijn leventje hier dikke prima zo en alle dingen die ik in het begin heel erg miste (fietsen, kaas, bittergarnituur, goedkoop alcohol drinken) zijn nu niet echt belangrijk meer. Wel heb ik uiteraard heel veel zin om iedereen weer te zien, maar daarna zou ik het liefst weer terug gaan. Het goede nieuws is dan ook dat ik na mijn studie terug mag komen bij DKNY, dus wie weet vertrek ik over 1,5 jaar wel weer naar hier. Ik ben namelijk een beetje verliefd geworden op deze stad en de manier van leven hier. Ik weet nu al dat ik alles dat zo normaal is geworden heel erg ga missen. Het wekelijkse hardloop rondje om het meer in Central Park, de metro die 24 uur per dag rijdt, de supermarkt om de hoek die 24/7 open is (iedereen denkt nu natuurlijk "wat overdreven", maar is echt heel handig hoor! Wil je na het uitgaan sushi eten? Kip? Water nodig? Asprines? Ontbijt voor de volgende ochtend? Chips? Nog meer bier? Noemt u het maar en het is mogelijk). Een troost: ik ben alweer plannen aan het maken om in augustus weg te gaan, maar dat wordt waarschijnlijk Europa. Ga ik wel pasta eten in Italie, ook niet verkeerd.
Voor nu stop ik maar even met schrijven want ik ben er over twee weekjes weer, toedeloe! XXX
-
16 Januari 2013 - 09:54
Merlin:
Leuk verhaal Jonne. succes de laatste 2 weken.. Geniet er nog maar van!
Xxx Merlin
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
