Herfst

Zo, de herfst is begonnen! Op 1 september moesten we eraan geloven; bladeren vielen spontaan van de bomen, er kwam een briesje en het werd 's nachts ineens koud. Nouja, koud - kippenvel hebben als je met blote benen buiten loopt is misschien niet echt koud - maar ook niet wat ik gewend ben hier. Afgelopen weekend stormde het zelfs, twee tornado's in Brooklyn en Queens. In Manhattan gelukkig alleen heel veel wind, onweer en regen. Geen omvallende bomen of weggewaaide huizen waar ik woon.

Het eind van de zomer wordt gevierd met Labor Day, de eerste maandag van september. Dat betekent een extra lang weekend, want je bent op maandag vrij. En dat moesten we natuurlijk vieren. Op vrijdagochtend, half 6, stonden Roxane en ik op. Gewapend met koffie liepen we door Central Park terwijl we steeds beter het geluid van gillende meisjes konden horen. Bestemming: de Backstreet Boys. Eenmaal daar waren we met een grote groep stagiaires, die het allemaal gepresteerd hadden om belachelijk vroeg op te staan voor dit concert. Vraag me niet waarom ze een concert geven om 7 uur 's ochtends, maar he, het was gratis, dus ik mag niet klagen. Het bleek de eerste keer te zijn dat ze weer met de hele band samen waren (ik had geen idee, ik wilde gewoon gaan vanwege het nostalgische gevoel dat je krijgt als je Backstreet Boys liedjes zingt). Na zo'n 2 uur was het tijd voor ontbijt (op het concert werd bier en wijn verkocht, maar dat hebben we maar even overgeslagen) en toen heb ik de rest van de dag doorgebracht in Central Park met een Canadees meisje. De rest van het weekend (vrijdag avond, zaterdag avond en zondag middag) bestond uit feestjes. Kan ik in ieder geval zeggen dat ik de zomer goed afgesloten heb.

Oh, ik moet nog even vertellen over mijn weekend in New Jersey! New York is heel erg internationaal, ik kom zelden mensen tegen die daadwerkelijk geboren en opgegroeid zijn in Amerika. Totdat ik naar New Jersey ging. Onderweg viel het me al op hoe "anders" het is. Toen ik in de bus zat reden we langs zo'n 10 gigantische shopping malls. Zo winkelen ze hier: heb je iets nodig, dan ga je met je gigantische suburban/escalade auto naar een shopping mall en laad je je auto vol. Redelijk anders dan de Driehoek in Oldenzaal. Amerikanen vinden het trouwens fantastisch om iemand uit Nederland tegen te komen. Of ik verslaafd ben aan wiet? Of ik vaak in het "red-light district" kom? Eh.. Het weekend heb ik doorgebracht met - uiteraard - heel veel eten, zwemmen, relaxen en uitgaan.

Een van de redenen waarom ik NOOIT voor de rest van mijn leven in deze stad ga wonen is dat het zo goor is hier. Loop je aan het eind van de dag over straat, is alles volgepakt met vuilsniszakken. Met zwervers ernaast, op zoek naar flesjes die ze kunnen inleveren voor statiegeld. Ieuw. Ongeveer drie weken nadat ik aankwam zat ik nietsvermoedend voor het hotel te wachten. Op een stoepje. Blote benen en slippers aan. Komt er opeens iets op me af, ongeveer het formaat van een schattig klein schildpadje. Dus ik schudde met mijn voet zodat het weg zou gaan. Maar het ging niet weg, het kwam alleen maar dichterbij. Alsof het hallo wilde zeggen. Na ongeveer 3 seconde had ik door dat er een ontzettend grote kakkerlak op me af kwam. Toen - en hier ben ik niet trots op - rende ik gillend het hotel in. En iedereen keek me aan alsof ik gek was. Maar hallo, ik had nog nooit zo'n beest in het echt gezien! Blijkbaar is het heel normaal hier. Net zo geaccepteerd als lieveheersbeestjes bij ons.

Goed, die kakkerlak kon ik nog wel aan, ondanks dat ik panisch ben iedere keer dat het schemert (dan komen ze tevoorschijn). Maar een paar dagen later stapte ik de lift in om naar mijn kamer te gaan, en er zat een jongen gehurkt in de hoek. Lijkbleek, in boxershorts en hij keek me met grote ogen aan. Dus ik vroeg of alles wel goed ging. Bleek dat hij de was aan het doen was in de kelder toen er een rat zo groot als een kat over zijn voet liep. En eigenlijk is dat helemaal niet grappig, maar het feit dat hij bijna aan het huilen was terwijl hij het vertelde zorgde ervoor dat ik mijn lach niet in kon houden. Waarom hij alleen een boxershort droeg ben ik echter nog steeds niet achter. Iedere keer dat ik nu de was moet doen pleur ik het in de wasmachine en ren ik zo'n beetje weer weg. Ratten zijn niet mijn favoriete dieren.

Ondanks de ratten en kakkerlakken is het heel leuk hier. De tijd vliegt voorbij, ik ben inmiddels al weer 6 weken aan het werk, en het bevalt goed. De security man op het werk is mijn vriend geworden, ondanks dat ik vaak mijn pasje vergeet, en elke keer als ik binnenkom roept 'ie: "THERE GOES MY FRIEND!!! HOW ARE YOU?". En als ik mijn pasje wel bij me heb klapt hij voor me. Erg leuk op de vroege ochtend. Moet nog wel lachen soms om de gesprekken tussen amerikaanse mode meisjes. Ik werk in een heel groot, open kantoor, dus ik hoor alles. Een voorbeeld: Persoon A vertelt tegen persoon B dat ze - precies een half jaar nadat haar vriendje de relatie verbroken heeft - iemand tegenkwam met een hond die precies hetzelfde was als de hond van de moeder van haar ex-vriendje! Dat kan toch geen toeval zijn? Waarop persoon B uiteraard reageert met een hoop "OMYGOD". En ondertussen zit ik te gniffelen achter mijn bureau. Ha! Ik ben de afgelopen weken gelukkig wel druk geweest, en vanaf volgende week ga ik waarschijnlijk 2 dagen per week op de sales afdeling werken. Erg benieuwd hoe dat is.

Afgelopen week was Fashion Week, dat betekent dat de stad tijdelijk overgenomen wordt door modellen. Letterlijk o-ve-ral waar je kijkt zie je extreem lange, dunne meisjes. Fashion Week betekent voor ons ook veel werk, want de dingen die ze in de modeshow laten zien maken lang niet altijd deel uit van de collectie. Dus moeten er extra artikelen, kleuren en maten toegevoegd worden. Grappig detail: een paar weken geleden kwam er een jas binnen en iedereen hier vond hem afschuwelijk. Het was groot, lang en wit, een beetje wat je ziet in films als er een huis geevacueerd moet worden. Dan lopen er van die mannetjes in witte pakken. Daar leek het op. En uiteraard wordt die jas gebruikt als pronkstuk in de modeshow. Ik heb gewoon geen verstand van mode, maar gelukkig ben ik niet degene die het moet ntwerpen.

Trouwens heel erg bedankt voor jullie mailtjes en berichtjes vandaag, voel ik me ondanks de afstand toch nog best jarig :)

Liefs vanuit hier,
Jonne